عاشقم، عشق من خدای من است

دل من عرش دلربای من است

من ادافهم شاهد هنرم

جلوه های وی از برای من است

نیک و بد را برهنه تر نگرد

چشم جانی که آشنای من است

صوت بال فرشته نیست چنین

گوش کن، گوش کن؛ صدای من است

خیزد از دل به دل نشیند و بس

آرزو بال ناله های من است

فکر اهریمنی غبار رهم

هوس دوزخی بلای من است

لیک نازم به عشق و پاکی عشق

که در این ورطه رهنمای من است

دل و جان در ادای خدمت او

هر دو همکار باوفای من است

چرخ؛ بگذر ز فکر بندگیم

که اسیران تو سوای من است

سر تسلیم نه به پای دلم

که بقای تو در بقای من است

کابل، ۲/١۰/١۳۴١